Η ραγοειδίτιδα είναι η φλεγμονή μέρους ή ολόκληρου του ραγοειδούς χιτώνα, του χιτώνα δηλαδή που βρίσκεται κάτω από το λευκό χιτώνα του ματιού. Ο ραγοειδής χιτώνας αποτελείται από 3 μέρη:
• Την ίριδα (το έγχρωμο μέρος του ματιού)
• Το ακτινωτό σώμα
• Τον χοριοειδή χιτώνα
Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τύποι ραγοειδίτιδας. Οι τύποι αυτοί παίρνουν την ονομασία τους ανάλογα με το πιο τμήμα του ραγοειδούς χιτώνα έχει προσβληθεί.
Πρόσθια ραγοειδίτιδα
Είναι η φλεγμονή της ίριδας και/ ή του ακτινωτού σώματος. Είναι επίσης γνωστή ως ιριδίτιδα ή ιριδοκυκλίτιδα.
Μέση ραγοειδίτιδα
Είναι η φλεγμονή του ακτινωτού σώματος και μπορεί να επεκταθεί στο πλησίον υαλοειδές σώμα. Ο τύπος αυτός ραγοειδίτιδας είναι επίσης γνωστός και ως parsplanitis.
Οπίσθια ραγοειδίτιδα
Είναι η φλεγμονή του χοριοειδή χιτώνα και μπορεί να επεκταθεί και στον πλησίον αμφιβληστροειδή χιτώνα και /ή στο υαλοειδές σώμα.
Πανραγοειδίτιδα
Είναι η φλεγμονή και των τριών τμημάτων του ραγοειδή χιτώνα.
Όλοι οι παραπάνω τύποι ραγοειδίτιδας μπορούν επίσης να διακριθούν σε κοκκιωματώδεις ή μη-κοκκιωματώδεις. Ο όρος κοκκίωμα αναφέρεται στον τύπο των φλεγμονωδών κυττάρων που είναι παρόντα. Αυτά μπορούν να αναγνωριστούν με την οφθαλμολογική εξέταση από τον οφθαλμιατρό σας ή από την βιοψία του ιστού του ματιού.
Σημεία και συμπτώματα της ραγοειδίτιδας
Τα συμπτώματα της ραγοειδίτιδας μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο της. Μερικοί τύποι ραγοειδίτιδας μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Άλλοι τύποι της μπορεί να έχουν συμπτώματα που περιλαμβάνουν πόνο, ερυθρότητα και ευαισθησία στο φώς. Άλλα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι μείωση της όρασης και μυγάκια.
Αιτίες ραγοειδίτιδας
• Αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα ή ψωρίαση)
• Λοιμώξεις (π.χ φυματίωση ή τοξοπλάσμωση)
• Ιδιοπαθή «άγνωστα» αίτια
Ραγοειδίτιδα και ΝΙΑ
Ο τύπος της ραγοειδίτιδας που συνδέεται με τη νεανική ιδιοπαθή αριρίτιδα (ΝΙΑ) είναι η πρόσθια ραγοειδίτιδα που αρχικά είναι ασυμπτωματική. Ο τύπος αυτός ραγοειδίτιδας είναι πιο κοινός σε:
• Ασθενείς με θετικά ΑΝΑ (αντιπυρηνικά αντισώματα)
• Ασθενείς των οποίων η ηλικία κατά την έναρξη της ΝΙΑ είναι μικρότερη των 6 ετών
• Ασθενείς που πάσχουν από ολιγοαρθρική ΝΙΑ
Παρόλα αυτά όλοι όσοι πάσχουν από ΝΙΑ πρέπει να υποβάλλονται περιοδικά σε οφθαλμολογική εξέταση με σχισμοειδή λυχνία για να εξετάζονται για τυχόν εμφάνιση ραγοειδίτιδας. Η φλεγμονή του ματιού μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και στη περίπτωση που η νόσος των αρθρώσεων είναι ανενεργή. Η συχνότητα πραγματοποίησης των οφθαλμολογικών εξετάσεων θα εξαρτηθεί από την πιθανότητα του παιδιού σας να εμφανίσει οφθαλμολογικά προβλήματα. Ο γιατρός σας θα σας συμβουλεύει για το πόσο συχνά πρέπει να γίνονται οι εξετάσεις αυτού του τύπου.
Η διάγνωση της ραγοειδίτιδας
Η διάγνωση της ραγοειδίτιδας γίνεται με την εξέταση με σχισμοειδή λυχνία. Η εξέταση με σχισμοειδή λυχνία είναι μια πολύ γρήγορη, εύκολη και ανώδυνη εξέταση. Πραγματοποιείται με τη χρήση μιας δέσμης φωτός που διέρχεται μέσω ενός μικροσκοπίου για την αναζήτηση φλεγμονής στα μάτια.
Αν το παιδί σας διαγνωστεί ότι πάσχει από ραγοειδίτιδα τότε ο οφθαλμίατρος το πιθανότερο είναι ότ θα συστήσει την πραγματοποίηση περαιτέρω εξετάσεων για να διερευνηθεί η αιτία της ραγοειδίτιδας. Οι ακριβείς εξετάσεις που θα παραγγελθούν θα εξαρτηθούν από το μέρος του ματιού που έχει υποστεί τη φλεγμονή και από το αν είναι η φλεγμονή κοκκιωματώδης ή όχι. Ο οφθαλμίατρος του παιδιού σας μπορεί να σας συστήσει το παιδί σας να επισκεφτεί και να αξιολογηθεί από ένα ρευματολόγο για να εξεταστεί αν πάσχει από κάποιο σχετιζόμενο αυτοάνοσο νόσημα.
Παρομοίως αν το παιδί σας διαγνωστεί ότι πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα που μπορεί να συνδεθεί με τη ραγοειδίτιδα, όπως για παράδειγμα η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα ή σαρκοείδωση, ο ρευματολόγος του παιδιού σας θα σας συστήσει να επισκεφτείτε έναν οφθαλμίατρο για να το εξετάσει για ραγοειδίτιδα.
Οι ρευματολόγοι και οι οφθαλμίατροι συχνά συνεργάζονται για να καθορίσουν την καλύτερη θεραπεία για το παιδί σας.
Θεραπεία ραγοειδίτιδας
Η θεραπεία της ραγοειδίτιδας εξαρτάται από τον τύπο της. Η ραγοειδίτιδα που προκαλείται από λοίμωξη μπορεί να απιτήσει για τη θεραπεία της τη χορήγηση αντιβιοτικών ή μπορεί να θεραπευτεί από μόνη της. Η ραγοειδίτιδα από άγνωστα αίτια ή αυτή που συνδέεται με αυτοάνοσα νοσήματα συνήθως απαιτεί φαρμακευτική θεραπεία. Τα φάρμακα για τη θεραπεία της φλεγμονής μπορεί να χορηγηθούν τοπικά στο μάτι ή συστημικά από το στόμα ή με ένεση.
Η τοπική θεραπεία με κολλύρια είναι συνήθως η πρώτη που χορηγείται. Αρκετά είδη κολλυρίων μπορεί να χρησιμοποιηθούν. Για τη θεραπεία χρησιμοποιούνται κατά κανόνα κολλύρια στεροειδών. Τα στεροειδή βοηθούν να περιοριστεί η φλεγμονή. Ανάλογα με την έκταση της φλεγμονής καθορίζεται και η δοσολογία των κολλυρίων. Τα κολλύρια που διαστέλλουν το μάτι αποτελούν ένα εξίσου σημαντικό μέρος της θεραπείας. Αυτά τα κολλύρια βοηθούν στο να προληφθεί ο σχηματισμός συμφύσεων. Οι συμφύσεις είναι ταινίες ουλώδους ιστού που μπορεί να προκύψουν σαν αποτέλεσμα της φλεγμονής. Αν είναι παρούσες μπορεί να εμποδίζουν την κόρη από το να συστέλλεται και να διαστέλλεται.
Τα κολλύρια στεροειδών έχουν καλύτερα αποτελέσματα στη θεραπεία της πρόσθιας ραγοειδίτιδας. Τα αποτελέσματά τους δεν είναι εξίσου καλά στη θεραπεία της μέσης η οπίσθιας ραγοειδίτιδας. Είναι δύσκολο για τα κολλύρια να διεισδύσουν βαθύτερα στο μάτι. Κατά συνέπεια για τη θεραπεία της μέσης ή της οπίσθιας ραγοειδίτιδας μπορεί να γίνει τοπική ένεση των στεροειδών στο μάτι.
Αν η τοπική θεραπεία είναι αναποτελεσματική, τότε ο γιατρός σας μπορεί να προτείνει συστημική θεραπεία. Η συστημική θεραπεία συνίσταται στη χορήγηση φαρμάκων από το στόμα, με ένεση ή με έγχυση τα οποία διατρέχουν ολόκληρο το σώμα. Στο είδος αυτό θεραπείας συνήθως υπεύθυνος χορήγησής της είναι ο ρευματολόγος και όχι ο οφθαλμίατρος. Οι ρευματολόγοι είναι οι γιατροί που εξειδικεύονται στη θεραπεία των διαφορετικών τύπων φλεγμονών.
Η συστημική θεραπεία συνήθως αποτελείται από ισχυρότερα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Οι επιλογές των φαρμάκων μπορεί να ποικίλουν και η απόφαση για τη χορήγηση τους θα ληφθεί μετά από συζήτηση του γιατρού με εσάς και το παιδί ώστε να γίνει η καλύτερη επιλογή για το παιδί σας.
Οι επιπλοκές της ραγοειδίτιδας
Οι επιπλοκές ποικίλουν από παιδί σε παιδί. Ορισμένα παιδιά μπορεί να μην εμφανίσουν καμία επιπλοκή. Οι επιπλοκές μπορεί να προκύψουν είτε λόγω της φλεγμονής είτε ορισμένες φορές ως παρενέργειες των φαρμάκων. Πιθανές επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν είναι οι ακόλουθες:
• Καταρράκτης (θόλωση του φακού στο μάτι)
• Γλαύκωμα (αυξημένη εξοφθάλμια πίεση στο μάτι)
• Συμφύσεις (ταινίες ουλώδους ιστού)
Όλες αυτές οι επιπλοκές είναι πιθανό να οδηγήσουν σε απώλεια μέρους της όρασης. Παρόλα αυτά ο οφθαλμίατρος του παιδιού σας θα παρακολουθεί προσεκτικά την πορεία του για τυχόν προβλήματα. Αν εμφανιστούν επιπλοκές υπάρχουν στη διάθεσή μας διαφορετικές θεραπευτικές επιλογές. Στη περίπτωση που το παιδί σας εμφανίσει επιπλοκές ο οφθαλμίατρος του μπορεί να οδηγηθεί στο να προτείνει αλλαγές στο θεραπευτικό πλάνο.
