Οι οφθαλμικές επιπλοκές όπως η ραγοειδίτιδα μπορεί να είναι καταστροφικές για τους ασθενείς με ΝΙΑ.
Η ραγοειδίτιδα είναι μια ύπουλη επιπλοκή της ΝΙΑ η οποία μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε και αναπάντεχα είτε σε περιόδους έξαρσης της βασικής νόσου (ΝΙΑ) είτε κατά την ύφεση. Η ραγοειδίτιδα είναι μια νόσος με παγίδες μια και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν δίνει συμπτώματα. Επομένως ανεξάρτητα από τον τύπο της αρθρίτιδας ή τη θεραπεία την οποία λαμβάνει το παιδί, υπάρχει η πιθανότητα η νόσος να δημιουργεί μη εμφανή βλάβη στα μάτια των μικρών ασθενών. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητος ο συχνός κλινικός έλεγχος από ειδικό οφθαλμίατρο.
Οι δυο πιο συχνές μορφές που απαντώνται στους μικρούς ασθενείς είναι
1. Χρόνια ιριδοκυκλίτιδα
Η χρόνια ιριδοκυκλίτιδα η οποία συχνά αναφέρεται και ως ραγοειδίτιδα είναι μια φλεγμονή στο πρόσθιο τμήμα του ματιού. Η χρονίζουσα αυτή κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ουλώδους ιστού και να διαταραχτεί ο τρόπος με τον οποίο συστέλλεται και διαστέλλεται η κόρη του ματιού. Σε πολύ παραμελημένες περιπτώσεις το πάσχον μάτι μπορεί να υποστεί μόνιμη βλάβη.
Παραδοσιακά πιστεύαμε ότι τα κορίτσια με ολιγοαρθρική μορφή είναι αυτά με αυξημένες πιθανότητες ανάπτυξης χρόνιας ιροδοκυκλίτιδας. Εν τούτοις πρόσφατα δεδομένα δείχνουν ότι η παρουσία των ΑΝΑ σε υψηλούς τίτλους στο αίμα των μικρών ασθενών αποτελεί ένα παράγοντα που προδιαθέτει στην ανάπτυξη της χρόνιας ιροδοκυκλίτιδας.
Επειδή η χρόνια ιριδοκυκλίτιδα στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ασυμπτωματική δεν υπάρχει άλλος τρόπος ανίχνευσης της από τη συχνή οφθαλμολογική εξέταση. Η αμερικανική παιδιατρική εταιρεία προτείνει την τρίμηνη εξέταση όλων των ασθενών με ΝΙΑ και θετικά ΑΝΑ. Η οφθαλμολογική εκτίμηση πρέπει να είναι τακτική ακόμα και αν η αρθρίτιδα μπει σε ύφεση. Για το λόγο αυτό συμβουλεύουμε τη συνέχιση της παρακολούθησης για μακρό χρονικό διάστημα.
2. Επιπτώσεις από τα φάρμακα
Επιπροσθέτως κάποια από τα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούμε για τη ΝΙΑ μπορούν αν προκαλέσουν προβλήματα στα μάτια. Για παράδειγμα η υδροξυχλωροκίνη (plaquenil) ένα φάρμακο έναντι της ελονοσίας μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στην αντίληψη των χρωμάτων όταν λαμβάνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Τα κορτικοστεροειδή (medrol,prezolon) τα οποία λαμβάνονται από το στόμα μπορεί να προκαλέσουν αύξηση στην πίεση του ματιού και θόλωση του φακού (καταρράκτη). Για το λόγο αυτό χρειάζεται τακτική παρακολούθηση.
Θεραπεύοντας τις επιπλοκές στα μάτια
Η θεραπεία των οφθαλμολογικών επιπλοκών πρέπει να αποφασίζεται από κοινού μεταξύ του παιδορευματολόγου και του παιδο-οφθαλμίατρου.
Κλασικά η θεραπεία αρχίζει με τη χορήγηση σταγόνων με κορτιζόνη με σκοπό τη μείωση της φλεγμονής. Ενίοτε οι γιατροί συνταγογραφούν και κολλύρια τα οποία προκαλούν διάταση της κόρης του οφθαλμού προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία ουλών.
Στην περίπτωση που οι σταγόνες είναι ανεπαρκείς μπορεί να χρειαστεί να δοθούν φάρμακα από το στόμα. Τα πιο συχνά χορηγούμενα φάρμακα είναι η μεθοτρεξάτη και η κυκλοσπορίνη ή η μυκοφενολατη. Τέλος, σε πολύ ανθεκτικές περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητη η χρήση βιολογικών παραγόντων. Από αυτούς εκείνοι οι οποίοι είναι δεδομένα αποτελεσματικοί στους μικρούς ασθενείς είναι η αδαλιμουμαβη και η ινφλιξιμάβη. Σε περιπτωση που και η ΝΙΑ είναι ενεργή τα ίδια φάρμακα χρησιμοποιούνται και για τον έλεγχο της νόσου. Σε άλλες περιπτώσεις τα ίδια φάρμακα μπορεί να χρειαστεί να τα χορηγήσουμε ακόμα και αν η αρθρίτιδα ειναι σε ύφεση. Τέλος, αν το παιδί ήδη λαμβάνει θεραπεία μπορεί να χρειαστεί η τροποποίηση της δόσης προκειμένου να τεθεί σε έλεγχο και η φλεγμονή στα μάτια.
Στις μέρες μας οι θεραπευτικές λύσεις είναι τόσο αποτελεσματικές ώστε να έχει εξαλειφθεί ο κίνδυνος δημιουργίας χρόνιων προβλημάτων και απώλειας της όρασης, με την προϋπόθεση ότι υπάρχει τακτική παρακολούθηση.
